یکی از ویژگی‌های مثبت برای انسان، عزت و سربلندی است که ابهت و هیبت را به‌دنبال دارد.

[epcl_button label=”داستان امام صادق(ع) و پاسبان سمج” url=”https://dorar.ir/2418″ type=”gradient” color=”yellow” size=”small” icon=”” target=”_self”]

سرچشمه عزت

سرچشمه عزت، خداست.

«مَنْ كانَ يُريدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ‏ الْعِزَّةُ جَميعاً»

«قُلِ اللَّهُمَ‏ مالِكَ‏ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ»

امام حسین(ع) در دعای عرفه: «يَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالْعِزِّ وَ الرِّفْعَةِ فَأَوْلِيَاؤُهُ بِعِزِّهِ‏ يَعْتَزُّونَ»

پس تحصیل عزت از کانال غیر خدا ممکن نیست.

امیرالمؤمنین(ع): الْعَزِيزُ بِغَيْرِ اللَّهِ‏ ذَلِيلٌ.

عامر شعبى (از علماى معروف اهل‌تسنن، متوفای ۱۰۴ق) مى‌گوید: امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) نُه جمله ارتجالاً (بدون مطالعه قبلى) بیان فرمود که چشم بلاغت را خیره ساخت و گوهرهاى حکمت را کم‌ارزش نمود و همه را از رسیدن به یکى از آن‌ها باز داشت. سه جمله در مناجات است و سه جمله در حکمت و سه جمله در ادب.

اما آن سه جمله‌اى که در مناجات وارد شده این است که فرمود: «إِلَهِي كَفَى لِي عِزّاً أَنْ أَكُونَ لَكَ عَبْداً وَ كَفَى بِي فَخْراً أَنْ تَكُونَ لِي رَبّاً أَنْتَ كَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِي كَمَا تُحِبُّ» این عزت براى من بس است که بنده تو باشم و این افتخار براى من کافى است که تو پروردگار من باشى، تو آن‌گونه هستى که من دوست دارم پس مرا چنان قرار ده که تو دوست دارى.

الخصال، ج۲، ص۴۲۰

داستان زلیخا » الحمد لله الذی جعل الملوک…

داستان آل برمک » به گدایی افتادند

امام مجتبی(ع): إِذَا أَرَدْتَ عِزّاً بِلَا عَشِيرَةٍ وَ هَيْبَةً بِلَا سُلْطَانٍ فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِيَةِ اللَّهِ إِلَى عِزِّ طَاعَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.

داستان امام سجاد(ع) و هشام و فرزدق

عزت در ذلت در خانه اهل‌بیت و رعایت ادب

مرز عزت و تکبر

باید مرزهای بین عزّت و تکبّر و نیز ذلت و تواضع را شناخت.

مرز ذلت و تواضع

داستان ابراهیم ادهم در کشتی

انسان حق ندارد خودش را در جامعه ذلیل کند. لا احب ان یذل نفسه…