مقدمه: بحث جامع توسل و شفاعت (مبانی علمی)
برای هر حاجتی به کدام معصوم متوسل شویم؟
ابوالوفاء شیرازی می‌گوید: والی کرمان، ابوعلی الیاس مرا زندانی کرد و تصمیم داشت مرا اعدام کند! به ائمه توسل یافتم، یک شب جمعه نمازم تمام شد به حضرت زین‌العابدین متوسل شدم، خوابم برد. خاتم الانبیاء را در خواب دیدم. حضرت فرمود:
- به من و دو فرزندم حسن و حسین در مسایل دنیوی توسل نکن، مگر در اموری که مربوط به طاعت و رضوان الهی است؛
- اما برادرم ابوالحسن، تو را از دست ظالم نجات می‌دهد،
- عرض کردم: چگونه مرا نجات می‌دهد درحالی‌که به دخترت فاطمه ظلم کردند، دست خودش را با ریسمان بسته و حقش را غصب کردند و کاری نکرد؟
- پیامبر با حالت تعجب نگاهی کرد و فرمود: «ذَلِکَ عَهْدٌ عَهِدْتُهُ إِلَیْهِ وَ أَمْرٌ أَمَرْتُهُ بِهِ فَلَمْ یَجُزْ لَهُ إِلَّا الْقِیَامُ بِهِ وَ قَدْ أَدَّى الْحَقَّ فِیهِ، إِلَّا أَنَّ الْوَیْلَ لِمَنْ تَعَرَّضَ لِوَلِیِّ اللَّهِ» [درباره مشکل خودش مأمور به صبر بود، درباره تو که مأمور به صبر نیست]؛
- اما علی‌بن‌الحسین برای نجات از سلاطین؛
- اما محمدبن‌علی و جعفربن‌محمد برای امور اخروی؛
- اما موسی‌بن‌جعفر برای طلب عافیت؛
- اما علی‌بن‌موسی «فَلِلنَّجَاهِ مِنَ الْأَسْفَارِ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ»، برای سلامتی در سفرهای زمینی و دریایی؛
- اما محمدبن‌علی «فَاسْتَنْزِلْ بِهِ الرِّزْقَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى»، از او طلب رزق‌وروزی کن؛
- اما علی‌بن‌محمد برای ادای نوافل و نیکی به برادران دینی؛
- اما حسن‌بن‌علی برای امور آخرت؛
- اما صاحب الزمان، «فَإِذَا بَلَغَ مِنْکَ السَّیْفُ الْمَذْبَحَ (وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى الْحَلْقِ)، فَاسْتَغِثْ بِهِ، فَإِنَّهُ یُغِیثُکَ، وَ هُوَ غِیَاثٌ وَ کَهْفٌ لِمَنِ اسْتَغَاثَ بِهِ»
پس در همان عالم رؤیا صدا زدم: «یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ أَنَا مُسْتَغِیثٌ بِکَ»، ناگهان شخصی سوار بر اسب با شمشیری از نور در دست، از آسمان فرود آمد!
عرض کردم: مرا از شرّ اینان کفایت نما، فرمود: کفایت کردم. صبح که شد، الیاس مرا فرا خواند و آزادم کرد.
بحار، ج۹۱، ص۳۲ و ج۹۹، ص۲۵۰؛ دعوات راوندی، ص۱۹۲
نمایه: توسل
۰ دیدگاه