شعر برائتی مجموعه‌ای از اشعار در زمینه تبرّی و برائت از دشمنان اهل‌بیت^{(علیهم‌السلام)} می‌باشد.

خاطره

از مرحوم حبیب‌الله چایچیان (حسان) نقل شده که: دفتر شعرم را بردم نزد علامه امینی، خواستم ببینند اشعار برای چاپ مشکل اعتقادی نداشته باشد، علامه تورّقی کردند و به من گفتند: «این‌ها همه در باب تولی است، پس تبری‌اش کو؟»

دفتر را بردم و چندی بعد با اشعاری در باب بیزاری‌جستن از دشمنان آل‌الله خدمت علامه رسیدم. بعد از خواندن اشعار، لبخندی زد و فرمود: «دفتر یک شاعر شیعی باید همین گونه باشد»

شعر برائتی | لعن یعنی…

شیعه را الگوست آن ربّ کریم
آن که لطف و رحمتش باشد عمیم

شیعیان را قلب‌ها باشد عطوف
شیعۀ مولا دلی دارد رئوف

قلب شیعه خشک نبود، خرّم است
عقل و احساسات با هم توأم است

آرزو دارد تمام مردمان
در بهشت خلد باشد جایشان

جملگی اهل ولا باشند و بس
قائلِ «قالوا بلی» باشند و بس

شیعه می‌گوید به آوای جلیّ
که علی با حقّ بود حقّ با علی

شیعه اهل منطق و اندیشه است
مذهبش دارای اصل و ریشه است

شیعه نبود اهل تزویر و عناد
حرف‌هایش نیست جز از اعتقاد

اهل انصاف است نِیْ اهل جدل
شیعه باشد در پی خیر العمل

شیعه در منطق ندارد اعوجاج
نیست او اهل تعصّب یا لجاج

شیعه گوید حرف پیغمبر چه شد؟
«هست مولا بعدِ من حیدر» چه شد؟

شیعه جوید پاسخی بر این سؤال
ظلم بر زهرا چگونه شد حلال؟!

شیعه گوید ریشه سقیفه چیست؟
هرچه می‌پرسد جوابی نیست نیست!

شیعه می‌پرسد چرا در خطبه‌ها
لعن شد داماد پیغمبر؟ چرا؟

فرض کردیم او نبود خیر البشر
از صحابه هم نبود آیا مگر؟

ظلم آیا هست از این بیشتر
هست آیا از علی دل‌ریش‌تر؟

حال می‌گویید از چه شیعیان
کارشان گردیده لعن دشمنان

لعن را خصم علی آغاز کرد
پستی پنهان خود ابراز کرد

جای آنکه خصم را لعنت کنید
نام خال المؤمنین‌ش می‌نهید؟!

زو روا این است و از ما ناروا
العجب یک بام هست و دو هوا

راست می‌گویید دست از او کشید
لعن بنمایید بر او و یزید

شیعه می‌گوید ز سوز دل چنین
در حمایت از امیرالمؤمنین

لعن ما باشد جواب لعن‌ها
پاسخ زخم زبان و طعن‌ها

لعن اعلان برائت از عدوست
بغض تاریخ است که، اندر گلوست

لعن شد مولای ما هفتاد سال
حال می‌گویید ای شیعه منال؟

لعنتی که بر لبان شیعه است
جلوۀ رنج نهان شیعه است

لعن یعنی آتشی در سینه‌ها
دفتر ابراز بغض و کینه‌ها

لعن شرح اعتراض ما بود
چون شعار مرگ بر اعدا بود

لعن یعنی مرگ بر کفر و نفاق
آن که در امت فکند این انشقاق

لعن یعنی یک عبادت یک دعا
بر علیه دشمن دین خدا

لعن رسمی، عاطفی، دینی، بود
کاشف از نوعی جهان‌بینی بود

لعن یک اصل است نزد شیعیان
می‌کند اصل تبری را بیان

لعن یعنی فاطمی هستیم ما
با علی عهد وفا بستیم ما

لعن یعنی ما سپاه حیدریم
گوش بر فرمان، چو مالک اشتریم

لعن لشکرهای غیبی خداست
لشکری بی‌ابتدا بی‌انتهاست

شیعه را بر لب کلام صادق است
ذکر او ذکر امام ناطق است

هر زمان مشغول تعقیبات بود
چهار مرد و چهار زن لعنت نمود

لعن یعنی انتصار اهل بیت
لعن می‌باشد شعار اهل بیت

لعن یعنی با عدو بیگانه‌ایم
با خدا هستیم با اعدا نِه‌ایم

لعن یعنی شادی قلب رسول
انتقام از خصمِ زهرای بتول

لعن یعنی با عدو قهریم ما
کام او را همچنان زهریم ما

لعن یعنی ما ز خصم دون همه
روی گردانیم مثل فاطمه

لعن یعنی اشک، یعنی سوز دل
یعنی از غم‌ها شده شب، روزِ دل

لعن یعنی گر نبودم پشت در
می‌کنم امروز نفرین از جگر

تا نَهَم بر زخم زهرا مرهمی
زخم سیلی‌خوردن از نامحرمی

تا غمی از سینه مولا برم
رنگ نیلی از رخ زهرا برم

ببینید: ظلم‌های شیخین بر سیدة نساء العالمین

لعن یعنی داروی درد علی
خنجری بر خصم نامرد علی

لعن بر شیطان و بر شیطانیان
ز اولین تا آخرین از انس و جان

لعن یعنی جلوه قالوا بلی
با علی گفتن نعم، با غیر، لا

لعن یعنی سیف، یعنی ذوالفقار
سنگ بر شیطان زدن رمی جمار

لعن شمشیری است بُرّان بر گلو
همچنان تیری است بر قلب عدو

لعن یعنی از عدو دوری بجو
دم بزن از حقّ و از باطل مگو

---

ای که گویی بر یزید و آل او لعنت نکن
چون‌که شاید حق تعالی کرده باشد رحمتش

آنچه با آل‌علی کردند، اگر بخشد خدای
هم ببخشاید مرا گر کرده باشم لعنتش

---

داستان پسر هند [معاویه] مگر نشنیدی!
که ازو وز سه کسِ او به پیمبر چه رسید

پدر او، لب و دندان پیمبر بشکست
مادر او، جگر عمّ پیمبر بدرید

خود، به ناحق، حقِ داماد پیمبر بگرفت
پسر او، سر فرزند پیمبر ببرید

بر چنین قوم تو لعنت نکنی شرمت باد
لعن الله یزیداً و علی آل یزید

سنایی / انوری

چرا نفرین چرا موج تنفر؟

چرا نفرین؟ چرا موج تنفر؟
چرا پرواز در اوج تنفّر؟

چرا کینه؟ چرا بغض و عداوت؟
چرا بیزاری و طعن و قساوت؟

چرا بر عده‌ای از مردمان خشم؟
کجا برخوردها با یک جهان خشم!

جواب این چراها را چو خواهی
نگاهی کن به آیات الهی

ببین یزدان کجا نفرین نموده
که را لعنت که را تحسین نموده

چو دانستی که ملعون خدا کیست
یقین دان ترک این سنت روا نیست

زبان را چون خدای خود نما باز
به لعن فرقه ملعون بپرداز

علی‌اصغر یونسیان

ببینید: لعن و لعنت در آیات قرآن

شعر برائتی به سبک «ها علی بشر»

یکی از نمونه‌های زیبای شعر برائتی به زبان عربی، قصیده‌ای است از آیت‌الله سید حسن امامی که بر وزن و به‌سبک شعر «ها علیّ بشر کیف بشر» مرحوم فدوی خوئی سروده شده است.

ها عَلىٌّ بَشَرٌ كَيفَ بَشَر
خَصْمُهُ كَان مُسمَّى بِعُمَر

فِتْنَةُ الكَونِ وَ لَولاهُ لَمَا
كَان لِلْفِتْنَةِ عَينٌ و أَثَر

وَ بِهِ أُفْسِدَ مَا تَعْقِلُهُ
مِنْ عُقُولٍ وَ نُفُوسٍ وَ صُوَر

سَمَكٌ فِي شَرَكٍ فِيهِ فُجُور
خَلَفٌ عَنْ سَلَفٍ فِيهِ قَذَر

مَا رَمى قَطُّ عَدُوًّا فِي الغَزى
مَا غَزَى قَطُّ بَشِيرًا بِالظَفَر

أَغْمَدَ السَيْفَ مَتى قَاتَلَهُ
كُلُّ مَنْ جَرَّدَ سَيفًا وَ شَهَر

كَانَ فَظًّا حِينَما قَامَ وَ صَاح
فِي سَبِيلِ اللَّهِ مَا جَادَ وَ بَرّ

بُغْضُهُ مَبْدَءُ خُلدٍ وَ نَعِيم
حُبُّهُ مَنشَأُ نَارٍ وَ سَقَر

هُوَ لِلْكُفْرِ إِمامٌ فَاقْرَؤُا
سِيرَةَ الشَيْخَين فِي مَتْنِ السِيَّر

لَيْسَ مَنْ أَذنَبَ يَومًا بِإمَام
كَيْفَ مَنْ أَشرَكَ دَهرًا وَ كَفَر

كُلُّ مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يُبْغِضُهُ
مَوتُهُ مَوتُ حِمَارٍ وَ بَقَر

خَصْمُهُ بَشَّرَهُ اللَّهُ وَ لَو
شَرِبَ الخَمْرَ وَ غَنّى وَ فَجَر

خُلُّهُ أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ لَو
حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى وَ شَكَر

مَن لَهُ شَاكِيَةٌ كَالزَّهرَاء
أو خَصِيمٌ كَشُبَيْرٍ وَ شُبَر

عَنهُ دِيوَانُ شُرُورٍ وَ بِدَع
فِيهِ آثَامُ كِبَارٍ وَ عِبَر

ذُو عِنَادٍ وَ أَحَادِيثُ النَبِيّ
عِندَهُ مِثْلُ سِفَالٍ وَ مَدَر

وَ هوَ النَارُ وَ مَنْ كَانَ مَعَه
كَظُلامٍ وَ دُخَانٍ وَ شَرَر