نمازگزار باید در هر رکعت از نماز، بعد از قرائت (+)، به رکوع برود؛ یعنی: به‌قصد رکوع، به‌اندازه‌ای خم شود که بتواند دستش را بر زانو بگذارد. (س: سر انگشتان دستش)؛ اگرچه دستانش را روی زانو نگذارد.

اگر شخصی نتواند به‌اندازه رکوع خم شود، به هر مقدار که می‌تواند، خم شود (و اگر اصلا نمی‌تواند، باید با انگشت اشاره کند: خو.س.ت)

ذکر رکوع
به‌احتیاط واجب، در رکوع باید سه مرتبه «سبحان الله» یا یک مرتبه «سبحان ربی العظیم و بحمده» یا به همین مقدار از اذکار دیگر به عربی صحیح بیان شود.

هنگام ذکر، باید بدن آرام باشد.
اگر شخصی، ذکر رکوع را قبل از رسیدن به حدّ رکوع یا قبل از آرامش بدن یا در حال برخواستن از رکوع بگوید، نمازش باطل است.

بعد از رکوع
اگر بعد از رکوع، عمدا پیش از ایستادن و آرام‌گرفتن بدن، به سجده برود، نماز باطل است.

فراموشی رکوع
اگر قبل از رسیدن به سجده، یادش بیاید که رکوع را انجام نداده، باید بایستد، بعد رکوع را به‌جا آورد. (خو.س.ت.م: اگر قبل از رفتن به سجده دوم یادش بیاید…)

متفرقه
رکوع، رکن است و اگر عمدا یا سهوا ترک یا زیاد شود، نماز باطل می‌شود. [الا در نماز جماعت از باب تبعیت امام]

مستحبات و مکروهات
گفتن «سمع الله لمن حمده»، بعد از برخواستن از رکوع و آرام‌گرفتن بدن، مستحب است.

نگاه‌کردن بین دو قدم در حال رکوع، مستحب است.